Rustzoekers – Buit 3, 2019
De natuur in gaan. Dat is wat de meeste mensen doen als ze rust zoeken. En dat is eigenlijk best vreemd. Want het wemelt van het leven en de onrust in de natuur. Maar misschien is dat niet zo erg, zolang de mens maar geen soortgenoot tegenkomt. Die zorg voor onrust. In de herfsteditie van Buit wordt er aandacht besteed aan vijf personen die allemaal op hun eigen manier rust zoeken. Ellen Treuren, een grofwildjager, is een van die rustzoekers.
Tekst: Sabina van Gils
Foto’s: Maarten Koch
‘Ik ben geboren en getogen op het platteland, met de stilte van de natuur om me heen. Maar toen ik ouder werd, kwam daar verandering in. Net als zo veel anderen, kwam ik bijna als vanzelf terecht in de mallemolen van het gezin. Met twee kleine kinderen, een nieuwbouwhuis in een drukke buurt en een baan in de horeca, was de rust in mijn leven heel ver te zoeken. Tot mijn jagende vriend me meevroeg als drijver. Na jaren van hectiek stond ik opeens weer in een weiland. Wat een verademing! Het voelde al thuiskomen.
Drie jaar lang heb ik gedreven, maar ik wilde meer. In 2009 haalde ik mijn jachtakte en koos heel bewust voor de grofwildjacht. Ja, vooral vanwege de rust. In de hoogzit ben ik even weg van alles. Soms zit ik uren te wachten, omringd door enkel een paar fluitende vogels en de knisperende bladeren. En als de nacht valt, verstomt al het geluid en is er helemaal niets meer. Zo bijzonder. Zo rustgevend. Tot er een stuk wild in mijn schootsveld komt. Dan begint mijn hart te bonken en schiet de adrenaline naar mijn hoofd.
Of ik er weleens eentje laat lopen om nog wat langer van het absolute niets te kunnen genieten? Ja hoor, dan doe ik alsof ik niets heb gezien.’
