Het huidige systeem bevat steeds meer belemmerende regels en onnodige administratieve verplichtingen, waardoor het steeds moeilijker wordt de populaties schadeveroorzakende wilde dieren te beheren. Daardoor loopt de schade aan maatschappelijke belangen steeds verder op.

Toelichting
Veel schadeveroorzakende soorten worden nu bejaagd op basis van “ontheffingen en vrijstellingen”. Vooral de “ontheffingen” zijn in de loop der jaren steeds veeleisender geworden voor grondgebruiker en jager. De regels kunnen per provincie, wildsoort en periode van het jaar verschillen. Het faunabeheerplan vormt de basis voor de “ontheffingen”. Voor het onderbouwen van een faunabeheerplan moeten steeds meer gegevens in detail geregistreerd worden, zoals schademeldingen en verjaagacties.

Om de “ontheffingen” minder vatbaar te maken voor bezwaarprocedures worden er allerlei beperkende bepalingen in opgenomen: bijvoorbeeld de regel dat invallende ganzen alleen geschoten mogen worden als ze de vleugels wijd en de pootjes vooruit hebben, de regel dat je maximaal twee ganzen per bejaagactie mag schieten, en de regel dat je een week van tevoren moet melden als je ergens gaat schadebestrijden. Met al deze aanvullende, belemmerende regels kunnen jagers nauwelijks nog effectief beheren en schadebestrijden.

Dierenbeschermingsorganisaties maken stelselmatig bezwaar tegen provinciale ontheffingen voor faunabeheer. Regelmatig krijgen ze gelijk van de rechter en wordt de “ontheffing” opgeschort. Het gevolg is dat soorten die qua stand prima kunnen worden bejaagd, in delen van het land straks niet of nauwelijks meer bejaagd kunnen worden. Ondertussen loopt de schade aan landbouwgewassen verder op, neemt het aantal wildaanrijdingen toe en dreigen de weidevogels en andere kwetsbare soorten te verdwijnen.