Hondenbaan – Buit 2 2019

De liefde is wederzijds. Zelfs ondanks de hondenbaan die Ivan, Bella en Axel hebben. Ze doen het met liefde. En krijgen er onvoorwaardelijke liefde voor terug.

Tekst: Judith Habets
Fotografie: Corné Bastiaansen

Sander Crasborn & Zweethond Bella
Bella is een Hannoveraanse zweethond van 4 jaar. Haar neus heeft altijd gelijk. Bella’s taak is het opsporen van een aangeschoten of aangereden wild zwijn, edelhert of ree. Dat doet ze door het spoor van een gewond dier te volgen. Dit ras is specialist op dit gebied, ze hebben een super goede neus, een groot uithoudingsvermogen en een enorme drive om het gewonde wild te vinden. Het zijn krachtige honden. Je kunt zelf niet in de buurt komen bij een gewond wild dier dat nog leeft. Bella weet het dier op zijn plek te houden, te stellen, zodat ik het uit zijn lijden kan verlossen.

Ik werk bij de Faunabeheereenheid Zeeland, een stichting die het faunabeleid voor de provincie uitvoert. Ik jaag zelf voornamelijk op reeën, wilde zwijnen en herten. Als er is geschoten en het dier ligt niet op zijn plek, komt  Bella in actie. Hannoveranen zijn gespecialiseerde werkhonden, je krijgt ze ook niet zomaar mee van de fokker. Ik kocht Bella als pup in Duitsland. De fokker wilde mijn jachtakte zien en ik moest aantonen dat ik werk voor haar had. Het is ongelofelijk wat ze met haar neus kan. Soms ligt er alleen maar een haar of een botsplinter, en dan weet ze al waar het spoor van het gewonde dier loopt. Dat hoefde ik haar niet te leren, het zit in haar genen, dit ras is daarop geselecteerd.

Ik train om haar in conditie te houden. Toen ze jong was, trainde ik ook op verleidingssporen. Dan zette ik zelf een spoor uit met bloed van wild (zweet is de jagersterm voor bloed) en liet ik iemand anders met zijn hond over het spoor lopen. Bella leerde zo dat ze alleen het spoor van het gewonde dier mocht oppakken. Ze weet heel goed het verschil met het echte werk, een natuurnazoek. Dan wordt ze een compleet andere hond, heeft ze meer drive.

Sander en zweethond Bella

Cora de Vries & blindengeleidenhond Ivan

Ivan is een labrador retriever van bijna 2 jaar die nu 5 maanden bij mij is. Hij is mijn ogen. Hij leidt mij perfect om opengebroken straten heen. Als ik voor een trap sta, gaat hij voor mij staan. Dat ik niet hoef na te denken over obstakels onderweg geeft mij een enorme rust. Zijn loyaliteit en enthousiasme om voor mij te werken bewonder ik het meest.

Ik heb het syndroom van Usher, een erfelijke aandoening die doofblindheid veroorzaakt. Ik zie nu alleen nog contouren. Ik liep al met een voelstok, maar eigenlijk ging dat niet meer. Ik kwam in aanmerking voor een blindengeleidehond en dat leek me ook leuk, ik heb altijd zelf honden gehad. Er zijn meerdere rassen geschikt. Ik wilde een herdershond, maar dat werd afgeraden als eerste geleidehond vanwege hun pittige karakter. Een labrador is een gemakkelijker ras in de omgang.

Het is belangrijk met een blindengeleidehond dat je de vaste routes goed kent. Zo geef ik Ivan op tijd de juiste commando’s , zoals ‘stoep’ of ‘zebra rechts’. Ivan is de eerste 12 maanden in een gastgezin opgevoed en daarna 5 maanden getraind bij de hondenschool voordat hij bij mij kwam. De basis hebben anderen gelegd, nu leren Ivan en ik om het geleerde samen te doen.

Ivan is een hond met karakter, onstuimig, lief en absoluut trouw, maar nog snel afgeleid. Ik vind het leuk als een hond nog wat speels is, en het scheelt ook dat ik ervaring heb. Ik loop elke dag naar een vaste uitlaatplaats waar hij drie kwartier lekker los mag rennen en spelen met andere honden, dat is belangrijk voor zijn welzijn. Ivan is erg op mij gericht, hij wil altijd bij me zijn. In het begin moest ik daar erg aan wennen, maar je wordt zo wel een eenheid.

Cora en blindengeleidehond Ivan

Steef Brook & surveillancehond Axel

Axel is een surveillancehond, 7 jaar oud. Hij is altijd bij me, binnen mijn gezin zie ik hem eigenlijk het meest. We komen in actie bij ordeverstoringen, voetbalwedstrijden, incidenten met andere honden of burenruzies. Zijn aanwezigheid is vaak al afschrikwekkend genoeg, niemand wil door een hond gebeten worden. Hij kan ook speuren. Als een inbreker een schroevendraaier in de bosjes heeft gegooid, vindt hij die snel. Kleine voorwerpen apporteert hij, grote voorwerpen of mensen die hij vindt, blaft hij aan. Als ‘s nachts in een groot gebouw een inbreker zich verstopt heeft, is deze binnen no time gevonden.

Politiehonden zijn geen agressieve honden, ze zijn wel dapper en kunnen bijten op commando. Axel is een Mechelse herder, dat ras is erg geschikt voor dit werk. Hij is moedig, sterk en heeft een grote werkdrift. Onze instructeurs gaan via wedstrijden van de Koninklijke Nederlandse Politiehonden Vereniging (KNPV) op zoek naar geschikte politiehonden. Aangekochte honden laten we wennen aan zoveel mogelijk vreemde dingen om ze klaar te maken voor het politiewerk. We laten ze bijvoorbeeld in een bak vol gekleurde ballonnen springen en confronteren ze met stroboscopen en schreeuwende mensen. In hectische situaties moeten politiehonden luisteren en tegelijkertijd onbevreesd zijn.

Axel was door iemand anders afgericht. Ik moest zelf een band gaan opbouwen. Hij is nu helemaal op mij gericht, bij vreemden is hij wat terughoudend. Axel is heel stoïcijns, zijn rust bewonder ik het meest. Je moet wel heel gek doen wil hij overstuur raken.

We moesten eens een doorgedraaide verdachte aanhouden die met een lange elektriciteitskabel om zich heen sloeg. Wij schermden onszelf met een schild af zodat we de verdachte op een veilige manier klem konden zetten. Op zo’n moment moet ik op zoveel zaken letten, dat het echt heel prettig is dat ik kan vertrouwen op Axel en dat ik weet dat hij gecontroleerd boos wordt. Hij helpt mij als het echt nodig is.

Steef en politiehond Axel