Communicatie bij reeën
Blaffen reeën, dan zijn ze gealarmeerd en verontrust. Maar trekt de jager hieruit altijd de juiste conclusies en kan de aanzit daarna nog succes opleveren?
Bron: Schreck(en) lass nach! door Wolfram Osgyan, Wild und Hund nr. 8/2020
Vertaling en bewerking: Koos Boer
Dit artikel verscheen in De Jager, april 2021
Vrijwel iedere reewildjager kent de volgende situatie. Om zo vroegtijdig mogelijk ter plaatse te zijn wordt de hoogzit of kansel nog in het pikkedonker voorzichtig aangelopen. Maar onverhoopt doorbreekt een krachtig ‘Bao, böh-böh-böh’, gepaard met een dreunende vlucht, de stilte. Is de oude bok nu daadwerkelijk afgesprongen en zal hij bij de voorgenomen aanzit nog in beeld komen? Hoe gedragen zich nu zijn soortgenoten? Is het misschien beter om gelijk maar weer terug te gaan en het een andere keer te proberen? Deze gedachten schieten de jager dan door het hoofd.
Heftige schrikreactie
Reeën schrikken op wanneer ze geluiden vernemen, doorgaans in samenhang met een beweging, die ze niet kunnen duiden en die hen niet vertrouwd voorkomt. Echter een enkel miniem geluid kan al een heftige schrikreactie oproepen, zoals ik eens meemaakte op een kansel in Duitsland. Op ongeveer 25 meter was uit de bosrand een solitaire geit uitgetreden, die mij door mijn Duitse jachtvriend na enige observatie voor afschot werd vrijgegeven. Ik had haar scherp in het vizier en toen ik de trekker overhaalde, klonk slechts een droge klik. Ik had van de drilling die ik destijds gebruikte de verkeerde, in dit geval de ongeladen klein kaliberloop, geselecteerd. Als door de bliksem getroffen verdween de geit zonder te blaffen met drie grote sprongen terug in het hout.
Diepe basstem
Blaffen ofwel schelden ze bij verstoring wel, dan duidt een diepe basstem meestal op een oudere bok. Hier schuilt veel waarheid in, want een jaarling beschikt nog niet over het typische basgeluid. Dit hoort bij een volwassen stuk. Het is ook juist dat bij vrouwelijke dieren als regel de toon waarmee ze blaffen enige nuances hoger en minder rauw klinkt. Maar let wel, er zijn ook sterke, oude geiten die met net zo’n diep geluid blaffen als bokken. En wie kan dan bij het aanlopen van een hoogzit in volledige duisternis met zekerheid zeggen of het niet zichtbare, afspringende stuk een gewei draagt of niet?
Aanblik
Heeft de jager nog alle tijd en trekken afnemend licht of ongunstige wind geen streep door de rekening dan zijn met het afspringen van het wild nog niet alle kansen verkeken. Is er in de omgeving normaliter voldoende wild op de lopers, dan is het risico om helemaal zonder aanblik te blijven redelijk beperkt. Gaat het bij het vergramde wild inderdaad om een oude plaatsbok dan zal deze voorlopig niet meer in de omgeving van de hoogzit opduiken. Maar bij aantrekkelijke, grootschalige laveiplekken is het zonder meer mogelijk dat hij na geruime tijd op een andere plaats en zichtbaar vanaf de hoogzit weer uittreedt.
Lees het vervolg in De Jager april 2021
