Van de jagers naar de boeren – Afscheidsinterview Reinier Enzerink

De afgelopen jaren was Reinier Enzerink onze man in Den Haag. Nu verruilt hij de Jagersvereniging voor de Zuidelijke Land en Tuinbouw Organisatie, ZLTO. ‘Op mijn naamkaartje komt zoiets als specialist public affairs te staan’, zegt hij

Door Oswin Schneeweisz

Onze man in Den Haag is, hoe kan het ook anders, onderweg naar Den Haag. Daar organiseert hij namens de Jagersvereniging en samen met de bierbrouwers en de provincie Overijssel het jaarlijkse wilddiner. ‘Prachtig toch’, zegt hij enthousiast. Straks hebben we in sociëteit Nieuwspoort – de kantine van de Tweede Kamer – het derde jaarlijkse wilddiner met alleen Nederlands wild op de kaart. Bekend maakt bemind!’  Daarmee is dit een van zijn laatste klussen voor de vereniging, want Enzerink stapt over naar ZLTO om daar te gaan werken voor de boeren.

Uitdaging

Enzerink begon negen jaar geleden als redacteur en werd lobbyist in Den Haag. Enzerink: ‘Ik denk dat er geen jager is die niet iets van mijn passie voor eendenkorven heeft meegekregen. Ik ging als lobbyist op een interessant moment aan het werk. In 2015 was het wetsvoorstel om de wildlijst te schrappen een feit. We hebben toen  alle zeilen bijgezet. Er moest een cultuuromslag komen binnen en buiten de Jagersvereniging. Dat ging verder dan de verandering van huisstijl en de naamsverandering, waardoor nu voor iedereen zichtbaar is wie we zijn en wat we doen. We gingen actief communiceren. Niet alleen naar onze eigen achterban toe, maar ook naar de media en de politiek.

De belangrijkste vraag die we onszelf stelden was: waartoe is de jager op aarde? Die vraag moet je kunnen beantwoorden als je aan de samenleving wil kunnen uitleggen wat jagen betekent. Omdat we vonden dat elke jager dat moest kunnen uitleggen hebben we daar bewust aan gewerkt. Als projectleider heb ik mij vervolgens beziggehouden met het ontwikkelen van de nieuwe website.’

Lobbywerk

‘Als lobbyist heb ik een nagenoeg volle kabinetsperiode meegemaakt. Een periode die begon met de nieuwe wet Natuurbescherming en de perikelen rond de wildlijst. Ik rolde het Haagse binnen op het moment dat de verkiezingsprogramma’s werden gemaakt. Ik ben toen zo’n beetje bij alle verkiezingsprogramma-commissies geweest om ons verhaal te vertellen, samen met honderd leden van de vereniging. Zo plaatsten wij ons verhaal op de agenda. Daarbij konden we terugvallen op recente onderzoeken zoals bijvoorbeeld ons onderzoek naar maatschappelijk draagvlak voor duurzaam benutten van wild en vrijwilligerswerk van de jagers.

Uiteindelijk gingen we van vijf politieke partijen die zich tegen de jacht uitspraken terug naar twee. En breidden we het aantal partijen dat zich positief uitsprak over jacht uit van 0 naar 3. Verder baseerden we ons op een aantal vaste thema’s zoals benutten van het landschap op basis van de wildlijst, schade, weidevogels en groene BOA’s. Zo zijn wij weidevogels sterk gaan agenderen toen de PvdD stelselmatig probeerde om de vos van de vrijstellingslijst af te krijgen. Dat heeft gewerkt. Daar hoor je ze nu nooit meer over.’

Wat is niet gelukt in Den Haag? Enzerink: ‘De uitbreiding van de wildlijst. Dat vind ik nog steeds teleurstellend. We hadden in de winter voor de wetsbehandeling een Kamermeerderheid voor uitbreiding van de wildlijst. Dus ook met coalitiepartijen als D66 en ChristenUnie, in elk geval wat de ganzen betreft. Toen het puntje bij paaltje kwam zijn de groene organisaties, tegen de afspraken in,  alsnog tegen uitbreiding gaan lobbyen. Net zoals een aantal jachtgerelateerde organisaties, gek genoeg.’

Mes op de keel

Net zoals de jagers in 2015 krijgen nu de boeren het mes op de keel. Enzerink: ‘Ook zij zullen, net als de jagers, actiever moeten gaan communiceren met publiek, media en politiek. Een groot verschil is natuurlijk dat het bij jagers veelal gaat om een hobby, terwijl het bij boeren gaat om bedrijf, familie en inkomen. Wat ik meeneem van mijn werk hier? Dat je altijd eerlijk moet zijn en dat je je huiswerk goed moet doen. Ik heb gezien hoe jagers met trots en in alle openheid over hun passie zijn gaan praten. Dat moeten boeren ook gaan doen. Niet vanuit de verdediging reageren, maar uitleggen wat je doet en laten zien dat je daar trots op mag zijn.’