Veelgestelde vragen

Een jager is niet verplicht kadastrale nummers en/of kadastrale kaarten aan te leveren bij de politie (uitspraak Arrondissementsrechtbank te Middelburg /95/523, 8 juni 1995). Wel moet duidelijk zijn welke gronden in de jachthuurovereenkomst/grondgebruikersverklaring zijn bedoeld.

Bron: 101 vragen over jagen, vraag 6.12 Kadastrale kaarten (uitgave Jagersvereniging en ministerie van LNV, 2007)

Voor buitenlanders of buitenlandingezetenen is het mogelijk om te jagen in Nederland met een normale Nederlandse   omgevingsvergunning jachtgeweeractiviteit (geldig één jaar).

Wanneer men slechts een enkele maal in Nederland jaagt, is het te overwegen een “logeerakte” aan te vragen. Deze akte die 6 opeenvolgende dagen geldig is, wordt door de gastheer aangevraagd bij de politie waar deze zijn eigen omgevingsvergunning jachtgeweeractiviteit (jachtakte) aanvraagt ( bij de afdeling Korpscheftaken).

Om in Nederland een “jachtakte” (jaarakte) aan te kunnen vragen, dient men aan de volgende drie eisen te voldoen. Men dient aan te tonen:

Dat men met goed gevolg een door de Nederlandse overheid erkend jachtexamen heeft afgelegd. Erkend zijn de Duitse, Luxemburgse, Vlaamse en Waalse examens en de theoretische examens van België. Met ingang van 1995 heeft de Nederlandse overheid ook het Belgische praktijkexamen erkend. Voor degenen die het Belgische jachtexamen hebben afgelegd vóór 1995, geldt dat zij alsnog het praktijkgedeelte van het Nederlandse examen dienen af te leggen.
Dat men beschikt over een verzekering ter dekking van de wettelijke aansprakelijkheid als gevolg van de jacht (WA-jacht-verzekering). De Nederlandse wet stelt een minimum eis aan het verzekerde bedrag, zijnde € 1.250.000,-
Dat men beschikt over jachtmogelijkheid in Nederland. Dit kan zijn via eigendom van gronden die voldoen aan de door de wet gestelde eisen, door het huren van het jachtrecht of door het verkrijgen van een vergunning van een Nederlandse jachthouder. Dit laatste zal in de regel een ingezelschapsverklaring (artikel 11.64, lid 1 sub b Besluit activiteiten leefomgeving) of een buitengezelschapsverklaring (artikel 11.64, lid 1 onder d Besluit activiteiten leefomgeving (Bal) zijn. voor formulieren zie: www.jagersvereniging.nl/downloads/formulieren-jachtakte-wet-natuurbescherming/
Vervoer van wapens

Om als legale wapenbezitter binnen de landen van de Europese Unie te kunnen reizen met het wapen dient men een Europese Vuurwapenpas te bezitten, waarin de wapens waarmee gereisd wordt zijn vermeld. Bovendien dient men een schriftelijk bewijs te hebben waarmee wordt aangetoond waarom men de wapens op reis mee neemt. Dit kan zijn een uitnodiging deel te nemen aan een schietwedstrijd op een schietbaan, een uitnodiging voor de jacht, of een jachtakte van het land waar u naar toe reist.

Buitenlanders die in het bezit zijn van een Nederlandse jachtakte en die wonen in een bij de EU aangesloten land dienen dus ook een Europese Vuurwapenpas te bezitten. Het Europese Vuurwapenpas dient te worden aangevraagd in het land waar men woont.

Aanvragen “jachtakte”

Niet in Nederland ingezetenen vragen de “jachtakte” aan bij de politie Haaglanden, afdeling Korpscheftaken is gevestigd in het politiebureau Ypenburg-Leidschenveen, aan de Brigantijnlaan 321 in Den Haag. Via algemeen politienummer tel.: 0900 – 8844 (tussen 09.00 en 12.00 uur). Of via e-mail: [email protected]

Indien u geen wapens voorhanden heeft in het buitenland en u dit ook niet kunt aantonen, dan dient u een verklaring omtrent gedrag aan te vragen in het land waar u woonachtig bent en deze verklaring bij uw aanvraag te voegen. Deze verklaring dient te zijn opgesteld in het Nederlands of Engels of vertaald te zijn in het Nederlands of Engels. Dit zal meestal het geval zijn als u een Nederlandse “jachtakte” aanvraagt met enkel wapens in medegebruik op deze akte. Indien u wel wapens voorhanden heeft in het land waar u woont dan dient u een kopie van deze geldige “jachtakte” toe te voegen bij uw aanvraag.

Voor buitenlandse gasten bestaat de mogelijkheid te jagen op basis van een zogenaamde “logeerakte”. Deze akte geldt voor 6 opeenvolgende dagen en is alleen geldig wanneer men zich in het gezelschap bevindt van iemand met een ‘normale’ Nederlandse “jachtakte”.

De “logeerakte” dient te worden aangevraagd door de Nederlandse gastheer bij de afdeling Korpscheftaken van de politie waar de gastheer zelf zijn akte aanvraagt. Te overleggen zijn de gegevens van de gast dat deze gerechtigd is om te jagen in het land van herkomst, 2 pasfoto’s en het bewijs dat deze gast verzekerd is in Nederland.

Wanneer de buitenlandse jagers inwoners zijn van een land dat is aangesloten bij de Europese Unie zullen zij in het land van herkomst een Europese Vuurwapenpas moeten aanvragen. Deze Europese Vuurwapenpas is het vervoersbewijs voor de landen binnen de EU. Daarnaast is het ook mogelijk dat de gast een of meerdere wapens van zijn gastheer in medegebruik op zijn “logeerakte” krijgt. In zo’n geval hoeft de buitenlandse gast zijn eigen wapens niet mee te nemen.

De wet staat jagers toe om te oefenen. Op de “jachtakte” is vermeld dat: ”Het vervoer van de op deze jachtakte vermelde vuurwapens is beperkt tot het vervoeren tussen woning en plaatsen waar de houder van deze jachtakte bevoegd is tot jagen, of plaatsen waar hij uit anderen hoofde bevoegd is de vuurwapens te gebruiken, …”. Onder deze plaatsen valt ook de schietbaan.

Noch de wet noch de “jachtakte” schrijven voor welke vorm deze oefening kan of moet hebben, dat kan dus variëren van een individueel rondje kleiduiven, of het inschieten van de buks, tot het samen met de combinatie oefenen, of het deelnemen aan wedstrijden. Dat daarbij een competitie-element meespeelt is niet van belang: voor de jager gaat het om de oefening en hij dient daarvoor elke gelegenheid aan te kunnen grijpen.

De wet staat jagers toe om te oefenen. Op de “jachtakte” is vermeld dat het vervoer van op deze “jachtakte” vermelde vuurwapens is beperkt tot het vervoeren tussen woning en plaatsen waar de houder van deze “jachtakte” bevoegd is tot jagen, of plaatsen waar hij uit anderen hoofde bevoegd is de vuurwapens te gebruiken. Onder deze plaatsen valt ook de schietbaan.

Noch de wet noch de “jachtakte” schrijven voor welke vorm deze oefening kan of moet hebben, dat kan dus variëren van een individueel rondje kleiduiven schieten, of het inschieten van de buks, tot het samen met de combinatie oefenen, of het deelnemen aan wedstrijden. Dat daarbij een competitie element meespeelt is niet van belang. Voor de jager gaat het om de oefening en hij dient daarvoor elke gelegenheid aan te kunnen grijpen.

Een “jachtaktehouder” die regelmatig wil oefenen kan wettelijk op basis van de “jachtakte” naar een schietcentrum gaan en daar oefenen. Hij hoeft hiervoor geen lid van een schietvereniging of van de KNSA te zijn.

Schietverenigingen die het doel hebben om de wedstrijd-schietsport te beoefenen vallen onder een ander wettelijk kader dan jachtaktehouders. Voor de schietsport zijn de bepalingen dat deelnemers een Verlof nodig hebben en de voorwaarden die aan het Verlof zijn verbonden zijn wettelijk: lid van de KNSA en een aantal schietbeurten.

Wanneer een “jachtaktehouder” ook de schietsport wil beoefenen, dient hij lid te worden van een schietvereniging en valt hij dus onder twee wettelijke regimes en moet hij aan de eisen van zowel de jacht als de schietsport voldoen.

Een “jachtaktehouder” die wel veel wil oefenen, maar niet aan de wedstrijdsport wil deelnemen, hoeft dus geen lid te zijn van een schietvereniging, maar kan op de schietcentra terecht.

Artikel 8.74u Besluit kwaliteit leefomgeving (Bkl) geeft aan dat een “logeerakte” wordt verleend indien men genoegzaam kan aantonen dat hij gerechtigd is te jagen in het land waarin hij/zij zijn woon- of verblijfplaats heeft. Artikel 11.75 Besluit activiteiten leefomgeving (Bal) zegt dat het houder van een “jachtakte” (dus ook “logeerakte”  gebruik mag maken van het geweer voor o.a.  het uitoefenen van de jacht, flora- en fauna-activiteiten waarvoor vergunning is of die vergunningsvrij zijn (beheer en schadebestrijding, bestrijden exoten.

De conclusie is dat een houder van een “logeerakte” met toestemming van de grondgebruiker of een doorschrijving hiervan mag beheren en schade bestrijden.

Ja, een gastverklaring (ook wel bekend als een in gezelschap verklaring) mag uitgegeven worden door een jachthouder die op het moment van afgeven beschikt over een geldige “jachtakte”. Met deze gastverklaring toont een aanvrager van een “jachtakte” genoegzaam aan dat hij in de gelegenheid is om te jagen. Deze aanvrager voldoet daarmee aan een van de eisen voor de verlening van de “jachtakte” die zijn genoemd in artikel 8.74t lid 1 sub c Besluit kwaliteit leefomgeving.  De andere voorwaarden betreffen het hebben van het jachtdiploma en de verzekering. Het aantal gastverklaringen dat een jachthouder kan uitgeven, wordt niet beperkt door de oppervlakte van het jachtveld.

De gastverklaring kan schriftelijk gegeven worden door gebruik te maken van onze standaard gastverklaring die u kunt downloaden op onze website.

Bron: 101 vragen over jagen, vraag 6.06 Gastjagersverklaring (uitgave Jagersvereniging en ministerie van LNV, 2007)

Een jachthouder hoeft geen “jachtakte” te hebben. In principe is iedere eigenaar van een stuk grond jachthouder als dit niet verhuurd is voor de jacht, ongeacht de grootte. Het is echter niet mogelijk om te jagen in gezelschap van een jachthouder zonder een “jachtakte”.

Bron: 101 vragen over jagen, vraag 10.15 Jachtakte  (uitgave Jagersvereniging en ministerie van LNV, 2007)

Voorbeeld: Een jachtcombinatie jaagt al jaren in een bosjacht van 300 hectare, die tot vorig jaar de jacht van Staatsbosbeheer huurde. Nu dit gebied onderdeel is geworden van een Nationaal Park wordt de jacht niet meer verhuurd. Staatsbosbeheer geeft de combinatie nog wel een grondgebruikersverklaring, die het, samen met de vergunning van de WBE, mogelijk maakt om het reewildbeheer te blijven doen. Nu blijkt echter dat op grond van de afschotvergunning en de grondgebruikersverklaring geen “jachtaktes” meer verkregen kunnen worden. Hoe zit dit nu precies?

Om een “jachtakte” te kunnen krijgen, moet men o.a. aantonen in de gelegenheid te zijn om met een geweer te jagen in een jachtveld waarvan men jachthouder is of waar men al dan niet in gezelschap van de jachthouder mag jagen. De Omgevingswet maakt echter een onderscheid tussen jagen (op wildsoorten) en het doden van dieren in het kader van beheer en schadebestrijding. Het schieten van reeën valt niet onder de wettelijke definitie van jagen en reeën behoren volgens de wet niet tot het wild, maar zijn een beschermde inheemse diersoort. Het is dus correct dat op basis van een afschotvergunning en een grondgebruikersverklaring er geen “jachtakte” verstrekt kan worden. Dit is na te lezen in artikel 8.74t Besluit kwaliteit leefomgeving (Bkl).

Bron: 101 vragen over jagen, vraag 5.13 Grondgebruikersverklaring en jachtakte (uitgave Jagersvereniging en ministerie van LNV, 2007)

Bij de bejaging van ganzen is het niet altijd toegestaan om gebruik te maken van lokkers. Om deze vraag te beantwoorden worden de ganzen ingedeeld in 3 groepen. Te weten de exoten/verwilderde ganzen, de landelijk vrijgestelde Canadese gans en de overige ganzensoorten.

Exoten

Onder de categorie exoten en verwilderde ganzen vallen met name de nijlgans, de Indische gans en de verwilderde boerengans. Voor het schieten van exoten en verwilderde dieren is een provinciale opdracht vereist. Deze is er niet in alle provincies. Indien er een opdracht is voor het schieten van nijlgans, Indische gans en of verwilderde boerengans dan mag u ook gebruik maken van lokkers. Exoten en verwilderde dieren zijn namelijk onbeschermd en daarmee mogen alle toegestane middelen, zoals lokkers, gebruikt worden.

Canadese gans

De Canadese gans staat op de “landelijk vrijstellingslijst” hetgeen inhoudt dat deze dieren het hele jaar mogen worden gedood, indien er binnen het werkgebied van de WBE op tenminste één perceel schade is of dreigt in het huidige of het komende jaar aan landbouw en/of fauna. Voor het schieten van de landelijk vrijgestelde Canadese gans mogen lokkers gebruikt worden (4.19 Omgevingsregeling).

Inheemse ganzen

Van de overige ganzensoorten zijn de grauwe gans, de kolgans en de brandgans de soorten waarvoor vrij regelmatig ontheffingen voor worden verstrekt. Op de ontheffing dient te staan dat het gebruik van lokkers is toegestaan. Staat dit er niet op dan mag u ook geen lokkers gebruiken. Daarnaast is er een verschil tussen ontheffingen voor zomerganzen of voor winterganzen. Bij zomerganzen gaat het in de regel om een aantalsreductie en mogen er veelal lokkers gebruikt worden wat dan ook weer op de ontheffing dient te staan. Bij winterganzen gaat het veelal om verjaagacties en bij verjagen mogen dan meestal geen lokkers gebruikt worden.

Ten slotte wordt het schieten van een ganzensoort waarvoor u geen lokkers voor mag gebruiken, bij gebruik van lokkers sterk ontraden. U kunt namelijk niet aantonen dat u hiermee toch een andere ganzensoort kunt lokken.

Het gebruik van elektronische en mechanisch aangedreven lokmiddelen is in principe verboden bij jacht, beheer en schadebestrijding. Een uitzondering hierop vormen mechanisch en elektronisch aangedreven lokvogels bij de landelijk vrijgestelde vogelsoorten (met name houtduif, zwarte kraai en kauw). Deze worden aangeduid als duiven/kraaien carrousel, pigeon magnet/flappers en kraaien magneet. Bij alle typen worden lokkers rondgedraaid op een draagarm. Het gebruik van dit middel voor bejaging van houtduiven is niet toegestaan in de periode waarop de jacht op deze soort is geopend (15 oktober t/m 31 januari). Bij de zwarte kraai en kauw is deze het gehele jaar door toegestaan.

Het gebruik van elektronische bandopnames van bijvoorbeeld vogelgeluiden is in principe verboden bij alle vormen van jacht, beheer en schadebestrijding.

Een provincie kan in een “ontheffing” een uitzondering maken op bovenstaande verboden. Het middel dient dan wel expliciet beschreven te zijn in de ontheffing c.q. machtiging.