Wasbeerhond

Naamgeving

Wasbeerhond (Nyctereutes procyonoides) is een roofdier uit de familie der hondachtigen. Oorspronkelijk komt hij uit Oost-Azië, maar inmiddels leven er ook verwilderde exemplaren in Europa en Nederland.

Uiterlijk

De wasbeerhond is ongeveer 105 cm lang inclusief staart (tot 22 cm) en weegt 5-9 kg. Hij heeft korte poten, een gedrongen lichaam, een grijsachtige ruige pels met donkere tonen en een opvallend donker gezichtsmasker.

Biotoop

Wasbeerhonden geven de voorkeur aan bossen en bosachtige gebieden met dichte ondergroei en waterrijke zones. Ze voelen zich ook thuis in kleinschalige cultuurlandschappen.

Leefwijze en gedrag

Ze zijn vooral in de schemering en nacht actief, soms overdag in dichte vegetatie. Wasbeerhonden zijn monogaam, leven in territoria van 100-800 hectare en maken vaak gebruik van holen van dassen of vossen.

Voortplanting

• Paartijd: februari-maart
• Worp: gemiddeld 5-7 jongen (tot 20 mogelijk)
• Geboren in holen of rietnesten
• Levensduur: 7-8 jaar

Voedsel

Hun dieet bestaat uit kleine dieren (knagers, amfibieën), ongewervelden, planten (bessen, noten) en aas. Ze leven vooral in overgangsgebieden tussen water en land.

Verspreiding in Europa en Nederland

De wasbeerhond komt voor in veel Europese landen en is sinds 1986 ook in Nederland waargenomen, vooral in de grensstreek met Duitsland. De populatie groeit langzaam en breidt zich uit.

Problematiek

Als invasieve exoot kunnen wasbeerhonden schade veroorzaken aan inheemse soorten en ziekten verspreiden zoals rabiës en vossenlintworm. Sinds 2019 staan ze op de EU-lijst van invasieve exoten en mogen ze niet meer verhandeld of gehouden worden in Europa.

Bescherming en regelgeving

De wasbeerhond is in Nederland niet beschermd. Er geldt een plicht voor lidstaten om populaties op te sporen en te beheersen om verdere verspreiding en schade te beperken.