Jonge haasjes (en wat jagers voor hazen doen)

Afgelopen week liep een jager tijdens een wandeling door het veld en stuitte op deze worp jonge haasjes. Na het maken van een foto liet zij de haasjes verder met rust. Dat is de enige juiste manier om met deze jonge dieren om te gaan. De moerhaas (het vrouwtje) komt haar jongen namelijk met regelmaat in het veld zogen.

Boven de grond
Haasjes worden boven de grond geboren en niet – zoals konijnen – blind en onder de grond. Een haas kan per jaar 3 tot 4 keer jongen werpen, waarbij er per worp tussen de 1 en 5 jonge haasjes worden geboren. Na ongeveer vier weken zijn de haasjes zelfstandig.

Speciale bescherming
Het haas is één van de soorten die in de wet speciale bescherming krijgt van jagers. Dat betekent dat jagers tijd en energie steken in het aanleggen, onderhouden en behouden van landschap waar er voor hazen en andere diersoorten genoeg voedsel, dekking en rust is. Je kunt denken aan het inzaaien van speciale kruidenakkers of akkerranden, waarop planten groeien die hazen graag eten. Ook steken jagers tijd in het zoeken van jonge haasjes voordat er gemaaid wordt.

Bejagen van het haas
Vanaf 15 oktober tot en met 31 december mag de jager in zijn of haar veld een aantal hazen schieten om op te eten. Dat kan alleen als er voldoende hazen zijn in zijn veld. Hij maakt hierover afspraken met mede-jagers. Zo zorgt de jager ervoor dat er altijd voldoende hazen in zijn veld blijven om op te jagen, maar niet teveel waardoor de oogst van de boeren gevaar zou kunnen lopen. In de wet wordt deze balans ‘redelijke wildstand’ genoemd. Het is een wettelijke plicht van de jager om te streven naar deze ‘redelijke wildstand’.

Voor jagers is het zorgen voor en – als het mogelijk is – eten uit het jachtveld een mooie en vanzelfsprekende manier van leven. Daar geven ze het hele jaar door met veel plezier en grote betrokkenheid vorm aan.