European Food Safety Authority (EFSA) publiceert nieuwe AVP-analyse
European Food Safety Authority (EFSA) publiceert nieuwe analyse AVP-uitbraken (november 2017 tot november 2018)
In opdracht van de Europese Commissie deed de European Food Safety Authority (EFSA) epidemiologisch onderzoek naar de gegevens die verzameld zijn in de Europese lidstaten waar uitbraken van Afrikaanse Varkenspest (genotype II) zijn vastgesteld. Er was materiaal beschikbaar uit de Baltische staten en Polen, deze gegevens werden aangevuld met mondelinge informatie uit de negen lidstaten waar Afrikaanse Varkenspest (AVP) is vastgesteld. Vast staat dat er twee uiteenlopende verspreidingsprocessen zijn: doorlopende verspreiding binnen wilde zwijnenpopulaties en metapopulaties, waarbij de verspreidingssnelheid opvallend lager ligt dan bij andere infectieziekten bij wilde zwijnen. En verspreiding via de mens, leidend tot nieuwe AVP-clusterbesmettingen op relatief grote afstand van voorheen bekende infectiehaarden.
Monitoring
In gebieden met AVP-besmetting worden voortdurend nieuwe besmettingen gevonden, ondanks lage zwijnendichtheden. Alleen na de besmetting in Tsjechië kon de verspreiding van AVP in wilde zwijnen worden beperkt. Elders blijft het virus zich verspreiden naar nieuwe gebieden. In de meeste landen zijn veel besmettingen onder wilde zwijnen en relatief weinig gevallen bij gehouden varkens. In Roemenië gebeurt echter het tegenovergestelde. Interpretatie van dit verspreidingspatroon is nog niet met volledige zekerheid te doen, voordat de mogelijkheid van beperkte detectie van AVP in de Roemeense zwijnenpopulatie uitgesloten kan worden. Om dit doel te bereiken is systematische monitoring van de wilde zwijnenpopulatie noodzakelijk.
Tekst gaat verder onder de kaart
In gebieden met AVP-besmetting worden voortdurend nieuwe besmettingen gevonden, ondanks lage zwijnendichtheden. Alleen na de besmetting in Tsjechië kon de verspreiding van AVP in wilde zwijnen worden beperkt.
Waarnemingspieken
Deze analyse van de AVP-uitbraken in de EU wees uit dat -van alle geteste zwijnen – opvallend veel positieve gevallen gevonden worden in de zomer en de winter. Bij gehouden varkens werd alleen een piek in de zomer waargenomen. Van een aantal mogelijke verklaringen voor deze waarnemingspieken kon geen enkele definitief causaliteit aantonen. De wilde zwijnendichtheid was de meest invloedrijke risicofactor voor het voorkomen van AVP in de zwijnenpopulatie. Bij de meeste uitbraken in bedrijven met gehouden varkens kon direct contact tussen gehouden varkens en wilde zwijnen worden uitgesloten als oorzaak.
Wilde zwijnenbeheer
De implementatie van noodmaatregelen in beheerzones voor wilde zwijnen rond een AVP-infectiehaard werd geëvalueerd. Op zichzelf blijkt intensieve bejaging van wilde zwijnen rond het buffergebied niet altijd voldoende te zijn om AVP uit te bannen. De kans op het uitbannen van het virus na een uitbraak neemt toe als snelle en veilige afvoer van karkassen goed geregeld is. Een groter buffergebied leidt tot een hogere kans op succesvolle beheersing van een uitbraak, dit impliceert echter wel een groter intensief te bejagen gebied en meer te bejagen dieren. Als intensieve bejaging en karkasverwijdering effectief zijn georganiseerd, is het afschermen van gebieden met hekwerken ook effectiever. Hekwerk is bijzonder bruikbaar in gebieden waar intensieve bejaging en afvoer van karkassen moeilijk uit te voeren zijn.
Natuurlijke barrières blijken geen beperkend effect op de verspreiding van AVP te hebben, waarschijnlijk omdat de menselijke verspreiding van het virus de mogelijke effecten van dergelijke barrières teniet doet.
