In artikel 3.15 lid 2 van de Wet natuurbescherming (Wnb) wordt vrijstelling verleend van bijvoorbeeld het verbod op het doden, voor de bestrijding door grondgebruikers van schadeveroorzakende vogels en dieren die bij AmvB zijn aangewezen, omdat ze in het gehele land schade veroorzaken. Het betreft hier de soorten op de landelijke vrijstellingslijst (artikel 3.1 Besluit natuurbescherming), te weten kraai, kauw, Canadese gans, vos, houtduif en konijn. Provinciale Staten kunnen bij verordening eveneens soorten aanwijzen waarvoor een soortgelijke vrijstelling geldt binnen een provincie, eveneens gericht tot grondgebruikers.

Artikel 3.15 lid 7 Wnb stelt vervolgens:

“De grondgebruiker kan bij schriftelijke en gedagtekende toestemming de hem ingevolge het tweede tot en met vijfde lid toegestane handelingen door een wildbeheereenheid of anderen doen uitoefenen.”

Dit betreft een voortzetting van de bepaling in (oud) artikel 65 lid 6 van de Flora- en Faunawet (vervallen per 1-1-2017).

De Raad van State heeft in dit verband de lezing bevestigd dat de grondgebruiker een schriftelijke toestemming kan verlenen maar dat deze bepaling niet zo gelezen moet worden dat elke jachtaktehouder fysiek over deze toestemming dient te beschikken (klik hier voor de uitspraak, in het bijzonder rechtsoverweging 2.4.1).

Nu er geen wijziging op dit punt is beoogd door de wetgever geldt het volgende:

Indien de grondgebruiker de jachthouder middels ons standaardcontract een schriftelijke toestemming geeft, waar ook in staat dat de toestemming doorgegeven mag worden, dan is aan het vereiste van artikel 3.15 lid 7 Wnb voldaan. De houder van deze toestemming mag deze doorgeven.

Indien hij bij de activiteit aanwezig is blijkt enkel uit zijn aanwezigheid al dat hij deze toestemming doorgeeft. Is hij niet zelf aanwezig dan doet hij er verstandig aan om aan uitvoerders deze toestemming schriftelijk door te geven.