Door de ogen van een jager – filmcompilatie II
Onderwaterfotograaf John Landa voor de tweede keer op pad met een jager en wildfotograaf
We worden gelijk getrakteerd op rammelende hazen we stoppen maar helaas gaan ze verder het weiland in en dit was te ver om te filmen of te fotograferen. We gaan verder en als we ergens langs een weiland stilstaan is het een waar hazenfestijn, ze rennen door de wei over de akkers, je komt ogen tekort de ene haas zit er nog mooier voor dan de andere.
Dat de kolder nog een beetje in de kop van de hazen zit is wel te zien, ze rennen van het ene weiland over de weg naar het andere weiland natuurlijk niet kijkend naar de auto’s die er eventueel voorbij komen. In England hebben ze een gezegde namelijk Mad as a March hare dat wil eigenlijk zeggen dat iemand zo gek is als een haas in maart die er niet meer met zijn volle verstand bij is.
Bekijk hieronder de beelden die John Landa schoot, ook te vinden op zijn weblog.
Na een tijdje te hebben gefilmd gaan we een stukje verder naar een ander weiland waar ook veel fazanten zouden zitten en ook deze keer worden we getrakteerd op fazanten met hun vrouwtjes, het mannetje loopt parmantig op en neer en de vrouwtjes scharrelen er om heen. Af en toe schreeuwt het mannetje, terwijl hij wild met zijn vleugels slaat en volgens Robert-Jan kun je het aan zien komen. Inderdaad, als je goed oplet zie je aan de fazant dat hij zich anders gedraagt en dan ineens wild klappert met zijn vleugels en dan een schreeuw. Ik ben bezig met filmen en dan stelt Robert-Jan voor om mij bij het weilandje te droppen zodat hij nog een rondje kan verkennen, ik vind het prima ik vermaak me opperbest.
Ik lig nu op een pad waar de boer normaal met de trekker naar het weiland rijd, ik stel me verdekt op en stel mijn statief zo in dat mijn camera bijna op de grond ligt.
Zo verdekt opstellen lijkt te werken de roofvogels vliegen over me heen, de fazanten komen dichterbij en de hazen lopen bijna mijn lens in. Het is werkelijk fantastisch en na een tijdje komt Robert-Jan me weer oppikken en rijden we verder.
We rijden langs nog wat veldjes en er is van alles te zien zoals een specht maar deze was ons veel snel af of een klein vogeltje waar ik de naam niet meer weet, voordat ik hem zag toen Robert-Jan hem aanwees en mijn camera te pakken had was de vogel alweer gevlogen. Na een tijdje zien we ook nog reeën in het veld liggen, eerst liggen ze lekker naast elkaar maar ze hebben ons snel in de gaten terwijl we er toch een heel eind vandaan zijn.
Eerst staan ze op en kijken onze kant op om ons nauwlettend in de gaten te houden en als ze er genoeg van hebben draaien ze om en lopen langzaam van ons vandaan.
De zon gaat onder en het is te donker om nog goed te kunnen filmen of te fotograferen en besluiten om naar huis te gaan. Het was weer een schitterend rondje samen met Robert-Jan veel gezien en prachtige beelden gemaakt, helaas kwam ik thuis erachter dat bepaalde beelden niet om aan te zien waren door een verkeerde instelling maar wat wel gelukt was zag er super uit, vooral de hazen.
