Afhandeling valwild

In verschillende provincies in Nederland worden uiteenlopende methodieken voor het afhandelen van aanrijdingen met wild gehanteerd. Een aantal provincies werkt conform de regeling onder auspiciën van de Stichting Wildaanrijdingen Nederland (SWN). Andere provincies hebben een eigen regeling ontwikkeld, waarbij ofwel politiebeambten, ofwel Buitengewoon Opsporingsambtenaren, ofwel jagers de uitvoerende valwildafhandelaren zijn.

Verschillende regelingen betekent in de praktijk ook dat er verschillend wordt omgegaan met de bevoegdheden die aan de uitvoerders worden toegekend, de verzekeringen die voor hen van toepassing zijn, het formele opdrachtgeverschap (Politie/Provincie/FBE/WBE/individuele jager), en de wijze waarop de meldingen worden verwerkt door de meldkamer van de politie.

De inspanningen van de Jagersvereniging lopen vooruit op het standpunt of en zo ja in hoeverre het tot de taak van de jager behoort om beschikbaar te zijn voor deze maatschappelijke activiteit. Enerzijds is de jager de enige die een opleiding heeft in het opsporen en doden van wild. Anderzijds is hij niet opgeleid voor de specifieke ‘openbare’ facetten, zoals het omgaan met de situatie waarin men te maken heeft met zeer geschrokken automobilisten en de stress als gevolg van het ongeval, de schade en het dierenleed.

Standpunt van de Jagersvereniging

Het afhandelen van een – als gevolg van een verkeersincident – gewond stuk (grof)wild levert risico’s op voor de valwildafhandelaar, zijn omgeving en zijn bezittingen. Van valwildafhandelaren wordt specifieke expertise o.a. op het gebied van veiligheid en optreden bij de openbare weg verwacht. Ook moeten zij in staat zijn om in aanwezigheid van publiek op empathische en verantwoorde wijze op te treden. Een valwildafhandelaar moet kunnen beschikken over een jachthond die zweetwerk kan verrichten.
Wanneer een jager optreedt als valwildafhandelaar dient hij verzekerd te zijn inzake de mogelijk door hem veroorzaakte schade en de aan hem toegebrachte schade. De collectieve jachtaansprakelijkheidsverzekering van de Jagersvereniging verzekert nagenoeg alle aansprakelijkheid. Voorwaardes daarbij zijn dat de valwildafhandelaar handelt in het kader van de Wet natuurbescherming en
a) op verzoek van een (lokale) overheidsinstantie of een daarmee vergelijkbare instantie, die gemachtigd is om zo een verzoek te doen
b) er sprake is van een noodsituatie waarbij het doel van het afschieten van het dier is om het uit zijn lijden te verlossen en
c) de valwildafhandelaar dit niet beroepsmatig doet tenzij hij jachtopzichter is.
Schade aan de valwildafhandelaar en/of zijn eigendommen wordt deels gedekt door de collectieve verzekeringen die de Jagersvereniging voor haar leden-WBE’s heeft afgesloten, mits de valwildafhandelaar handelt op voordracht of uit naam van de WBE. Het is dus essentieel dat het opdrachtgeverschap in de vigerende valwildmethodiek op een juiste wijze geregeld is, en/of dat er in de betreffende methodiek voorzien wordt in aanvullende verzekeringen.
De afhandeling van een valwildincident dient ordentelijk geadministreerd te worden, bij voorkeur in het Boa Registratie Systeem (BRS), opdat de valwildgegevens beschikbaar zijn voor evaluatie en ter onderbouwing van faunabeheerplannen.

Wat doet de Jagersvereniging?

Een ordentelijke valwildafhandeling is de verantwoordelijkheid van de politie en de wegbeheerder en niet die van de Jagersvereniging, noch die van de WBE’s en/of de FBE’s. Het Landelijk Bestuur constateert dat er vele verschillen zijn en geeft aan dat er per provincie een goede regeling moet komen, die bij voorkeur provinciegrensoverschrijdend en landelijk uniform is. In een dergelijke regeling moeten opdrachtgeverschap, bevoegdheden, kwalificaties en opleiding van de afhandelaar, verzekeringen en administratieve afhandeling afdoende en inzichtelijk zijn geregeld.

De Jagersvereniging is van mening dat bij het afhandelen van aanrijdingen met wilde dieren de SWN-methodiek of een minstens daaraan gelijkwaardige methodiek gehanteerd moet worden als voorwaarde voor de inzet van jagers als valwildafhandelaar. Daar waar niet een dergelijke methodiek gehanteerd wordt, dient een jager niet betrokken te zijn bij de afhandeling van aanrijdingen met wilde dieren binnen 50 meter van de openbare weg. Wegbeheerder en/of politie dienen dan zelf in een ordentelijke valwildafhandeling te voorzien.